We zijn dr bijna!

Even snel een kort verhaaltje. Foto's volgen. Nou hebben we vandaag toch weer iets moois gezien, maar laten we beginnen bij het begin. We gingen door en via een andere route. Wat interessant is om even te vertellen.. Als je zoiets meemaakt wat gebeurde met Henk, dan krijg je pas echt door hoe slecht het met de eerste hulp in een land als Malawi gesteld is. Zo heeft de marine daar bijvoorbeeld niet eens een boot. Er zijn in heel Malawi twee helicopters, waarvan een van de president en de ander heeft maar een bereik van 100km. De ambulances doen er uren over om op bestemming te komen. En duikers konden de volgende dag pas in Chitimba zijn. Terwijl je dit niet door hebt als je er gewoon lekker aan het rijden bent in je auto. Echt bizar! Maar de reis ging verder richting Zambia. De meest relaxte grenspost allertijden trouwens :) We moesten wachten op een belangrijke man die even was eten 4 uur 'smiddags??? En ondertussen hebben we met een paar man in het kantoor achter de balie MTV zitten kijken! Maar uiteindelijk kwam de beste man terug en mochten we Zambia binnnen rijden. Dat is weer een groot contrast. Zambia is veel welvarender dan buurland Malawi. Vooral in de hoofdstad Lusaka zie je veel westerse invloeden. Hele nette winkelcentra en alles heel netjes schoon. Nick en ik zijn de laatste dagen lekker aan het doorknallen. We hadden wat ritten met ongeveer 600 km per dag. Hier is dat een dagtaak, dus reden we vroeg aan om zo nog voor het donker op de campsite te kunnen zijn om lekker te chillen. Echt lekker is dat! Zo hebben we sinds kort ook het groepsgevoel, omdat er voort teveel alleen werd gereisd door sommigen :s Dat is ook lachen, iedereen moet meer zijn steentje bijdragen :D Zo wordt er nu elke avond voor iedereen gekookt en afgewassen. En elke dag door anderen. Zo moet ook de eerste die op de camping is het kampvuur aanmaken enzo. Echt mooi, dus dat doen wij dan. Owja en de muziek verzorgen is ook onze taak. En we doen dan ook onze uiterste best om het iedereen naar de zin te maken. En ik moet zeggen, het groepsgevoel is er hoor! Vandaag zijn we met een paar mensen naar de Victoria Falls gewandeld en daar de mega grote watervallen bekeken. Een wandeling van 2 uur was dat, wat echt taai is na 2 maanden geen elke dag te zitten in een auto. In onze zwembroek liepen we daar door het park. Dat is wel zo mooi om het geweld van dat water te zien en ook te voelen. Het stort namelijk naar ongeveer 100 meter naar beneden en de alle druppel die daardoor ontstaan regenen over je heen. Toen we alles wel gezien hadden en even gingen opdrogen in de zon ontmoette ik een paar Amerikaanse gasten die ook hier zijn voor het WK. Een tijdje mee gepraat en toen kwamen er apen. Een van de jongens had net zijn tas uitgestald om op te drogen en die aap die pakte een zakje met daarin zijn paspoort en andere belangrijke dingen. Ook zat er in dat zakje chocolade en pinda's waar die aap hem dus voor gejat had. Toen wij met zijn allen proberen die zak terug te vangen van die aap. Die beesten zijn slim! Bij het verlaten de Falls kwamen we erachter dat Nick kwijt was :s We hadden een hele zoekactie gestart. Komt hij na een half uur aanlopen met de mooiste verhalen van wat hij allemaal gezien heeft ondertussen. Die Nick, altijd maak je weer wat mee met hem. Het gaat goed hier, en binnenkort zullen we ook even de foto's plaatsen.
Tot snel allemaal!
Groetjes xx Nick en Dick